Verdwaald in het Geheugenpaleis portretteert drie vrouwen, Anita, Louise en Alice, die op een kleine, bijzondere afdeling van een verzorgingstehuis wonen. Hoewel de vrouwen onderling erg verschillen is er één ding dat hen samenbindt: Alzheimer. Hun ziekte bevindt zich in de eerste fase, waardoor ze nog in staat zijn om in een tamelijk normale, omgeving te leven en de simpele dagelijkse bezigheden zelfstandig uit te voeren. Maar allen beseffen ze zich, dat achteruitgang van hun helderheid een onvermijdelijk afscheid van de groep betekent en tevens van hun laatste beetje waardigheid en identiteit. De volgende fase, die van volledige afhankelijkheid in een gesloten afdeling, hangt als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Ze doen er alles aan om dit te voorkomen.
Twee jaar lang volgden debuterend filmmakers Leonardo Pansier en Brandon Baan vier fanatieke, maar totaal verschillende Feyenoord-supporters, om hun levens in het teken van hun favoriete club, te documenteren. Volgens filmmaker en Feyenoord-supporter Leonardo Pansier verdienden zowel de club als de supporters een film als deze, waaraan hij samen met cameraman en editor Brandon Baan ruim twee jaar werkte. 'We wilden laten zien dat de liefde voor Feyenoord voor velen onvoorwaardelijk is, ongeacht hun achtergrond of plek in de maatschappij.' Maar weinig voetbalclubs worden zó gepassioneerd aangehangen als Feyenoord, de Rotterdamse ploeg van het mouwen opstropen, het hand in hand gaan en het niet lullen maar poetsen. De documentaire 'The Other Side of the Heart Is White' gaat over die onvoorwaardelijke clubliefde. Wat is de rode draad in vier levens die zo van elkaar verschillen? Dat is het verhaal dat de docu-film wil vertellen. Kippenvel gegarandeerd voor feitelijk iedere voetbalsupporter, ongeacht de club waarvan hij of zij houdt.